LOTTE

2019 10 23

Het is -een van de voorlopig laatste keren- nog net licht als we bij ons wekelijks atelier arriveren. We begroeten het model van deze avond. Lang wit haar, bijeengebonden op het achterhoofd. Klein doorgroefd gezichtje, maar met een meisjesachtige uitstraling. Ze heeft ooit eerder voor ons geposeerd, en zij is zo’n zeldzaam iemand die ervaring met het poseren heeft. Dat is weer aangenaam voelbaar in de stille uren tijdens welke we werkend op haar gericht zijn. Haar zwijgende gezicht geeft antwoord, ook al blijft de mond gesloten en blijft haar blik rustig op een punt gericht. Ze is volledig ontspannen, op het kleine podium dat we voor de variatie naar een andere plek geschoven hebben. Zo valt er ander licht over haar heen.

Ook het papier dat ik vanavond uittest is nieuw voor me. Ik kocht een groot schetsboek bij de Action. Het papier daarin leek me bruikbaar voor de aquareltechniek. Voor 3 euro ongeveer blijk ik daarmee een goede aankoop gedaan te hebben. Het resultaat van mijn penseelwerk bleef mooi transparant. Na twee tekeningen in de dummy ging Lotte in tweevoud en in aquarel met me mee terug naar huis. Het werd nacht en het werd weer ochtend. Het nieuwe schetsbloc staat opengeslagen te prijken in de woonkamer. Lotte’s blik blijft rustig staren naar dat onbekende punt, ergens nét naast me. Ik krijg de neiging om over mijn rechterschouder achter me te kijken wat daar te zien is. Maar ik weet dat het niet gaat om háár blik, doch om de mijne. Ik heb haar bekeken, heel de avond lang. En ik heb haar ‘gezien’. Lotte mag wat mij betreft terugkomen. Ik ben nog niet op haar uitgekeken.