MAAR ZACHT EN WARM

2024 04 15

Na drie heerlijke dagen met elkaar was daar weer het afscheid. Een afscheid dat weer volgende ontmoetingen in petto heeft. Want we zijn vrije mensen die lijf en leden nog in redelijke conditie hebben.

Hoe anders is dat bij mijn dappere arme zusje. Omdat zij geen perspectief meer heeft en weet dat ze nooit meer in haar eigen woning zal zijn, is die nu alvast verkocht. Zo harmonisch mogelijk verdelen we onder elkaar haar spullen. Zij heeft daar vrede mee. In de laatste dagen van je leven heb je immers bijna niets meer nodig. Een hartelijk telefoongesprekje, soms, een bezoekje, luisteren naar een voorgelezen boek of, vrijdagsavonds, gelijktijdig met ons het Avrotros Vrijdagconcert beluisteren. Dat volstaat. Ook een voorzichtig uitstapje met haar was tot heden nog wel mogelijk. 

Als dessert na die mooie dagen haalden we de aan ons toegekende spullen op. Dat was nog een hele omrit. Stil zat ik tenslotte achter het stuur, op weg naar huis, ten prooi aan hevige emoties. Dat lege huis, onttakeld, met al die stapeltjes op de vloer en de vensterbanken, het naar de auto dragen van dingen die zij in haar handen heeft gehad, dat gaf een gevoel dat even kaal en leeg was als het strand van onze laatste wandeling.

Kaal en leeg. Maar ook zacht en warm.

Want nu schrijf ik met haar mooie vulpen. Als ik die vasthoud is het of ik haar bij de hand houd. Intussen beluisteren we verrukt een van haar CD’s. Ook zij heeft heel zeker vaak geluisterd naar deze geweldig mooi gespeelde Ballades en Mazurka’s van Chopin. We luisteren als het ware met haar oren, haar appreciatie, en we houden het niet droog.

Zo zal er heel geleidelijk aan, met stukjes en beetjes maar onherroepelijk dat grote afscheid zijn. En dát afscheid heeft dan niets meer voor ons in petto.

Hoe mooi was het daarom, dat we bij thuiskomst werden opgevangen door onze buurtjes. Die staken kaarsjes aan, zetten heerlijke hapjes op tafel en ontkurkten meerdere flessen wijn. Daarbij voelden we weer dat we nog leven, in redelijke conditie, en met goede mensen om ons heen met wie we dankbaar verder gaan.